اوتیسم و حس بینایی و شنوایی - وبلاگ تور کیش

به گزارش وبلاگ تور کیش، مطالعه ای که به وسیله مؤسسه وندربیلت انجام گرفته و در نشریه The Journal of Neuroscience منتشر شده است نشان می دهد بچه ها مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم (ASD) نمی توانند اطلاعاتی را که به طور هم زمان از چشم

ترجمه: حمید وثیق زاده انصاری

منبع: راسخون

مطالعه ای که به وسیله مؤسسه وندربیلت انجام گرفته و در نشریه The Journal of Neuroscience منتشر شده است نشان می دهد بچه ها مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم (ASD) نمی توانند اطلاعاتی را که به طور هم زمان از چشم و گوش دریافت می کنند یک پارچه سازند، گویی که مشغول تماشای یک فیلم سینمایی خارجی هستند که خیلی بد دوبله شده است.

این مطالعه که به رهبری مارک والاس، مدیر مؤسسه مغز وندربیلت و دارنده مدرک Ph.D، انجام گرفته است اولین مطالعه ای است که یافته فوق را ارائه داده است و قویاً نشان می دهد که نقصان اجزای حسی مربوط به زبان و برقراری ارتباط می تواند نهایتاً سد راه مهارت های اجتماعی و ارتباطی در بچه ها مبتلا به اوتیسم گردد.

والاس می گوید: تلاش و تلاش فراوانی صرف درمان بچه ها مبتلا به اوتیسم شده است، اما هیچ یک از این تلاش ها عملاً بر بنیان های محکم و تجربی مرتبط با کار کرد حسی راسخ نیستند. اگر بتوانیم نقیصه موجود در کار کرد حسی اولیه را رفع نماییم در آن صورت ممکن است اثرات مثبت این امر را در زبان، ارتباط و تعاملات اجتماعی مشاهده نماییم.

به گفته والاس، یافته های مذکور می توانند از کاربرد بسیار گسترده تری برخوردار باشند، زیرا کار کرد حسی در ناتوانی های تکاملی هم چون دیسلکسی و شیزوفرنی هم تغییر می یابند.

در این مطالعه، محققین مؤسسه وندربیلت 32 کودک 6 تا 18 ساله دارای تکامل طبیعی را با 32 کودک مبتلا به اوتیسم و دارای عمل کرد بالا مقایسه نمودند و هر دو گروه را عملاً از هر جنبه از جمله از جنبه ضریب هوشی با هم جفت و جور نمودند.

شرکت کنندگان در مطالعه در معرض مجموعه ای از فعالیت ها که اکثراً فعالیت های کامپیوتری بودند قرار گرفتند. محققین انواع مختلف محرک های صوتی - تصویری هم چون سوسوی نور و بوق های ساده و هم چنین محرک های محیطی پیچیده تر همانند صدای ضربه چکش بر میخ و محرک های کلامی را استفاده نمودند و از شرکت کنندگان خواستند که بگویند آیا روی دادهای تصویری و صوتی هم زمان رخ دادند یا نه.

این مطالعه نشان داد که بچه ها مبتلا به اوتیسم در آن چه روزنه پیوندی موقت (TBW) نامیده می گردد دچار انبساط می شوند. این بدان معنا است که مغز نمی تواند روی دادهای تصویری و صوتی که در یک محدوده زمانی تعیین رخ می دهند را با هم مرتبط سازد.

استیفن کاماراتا، دارنده مدرک Ph.D و پروفسور علوم شنیداری و کلامی، که در انجام این مطالعه شرکت داشته است، می گوید: بچه ها مبتلا به اوتیسم نمی توانند داده های هم زمان دریافتی به وسیله کانال های سمعی و بصری را به آسانی پردازش کنند. این امر بدان معنا است که این بچه ها نمی توانند اطلاعاتی را که به طور هم زمان به وسیله چشم و گوش دریافت می کنند یک پارچه سازند. این امر در واقع مثل تماشای یک فیلم سینمایی خارجی است که خیلی بد دوبله شده است، زیرا سیگنال های شنیداری و تصویری در مغز بچه ها مبتلا به اوتیسم با هم هم خوانی ندارند.

بخش دوم مطالعه دریافت که بچه ها مبتلا به اوتیسم در زمینه اندازه ایجاد ارتباط یا پیوند میان محرک های صوتی - تصویری دارای نقاط ضعف بودند.

والاس می گوید: یکی از تصاویر کلاسیک از بچه ها مبتلا به اوتیسم تصویری است که در آن این بچه ها گوش هایشان را با دست گرفته اند. ما بر این باور هستیم که یکی از دلایل این امر می تواند این باشد که این بچه ها تلاش دارند تا تنها بر یکی از حواس خود متمرکز شده و بدین ترتیب تغییرات در کار کرد حسی خویش را جبران کنند. این عمل می تواند راه بردی جهت به حداقل رساندن سر در گمی میان حواس باشد.

والاس خاطرنشان ساخته است که راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات ذهنی، چاپ پنجم، که اخیراً منتشر شده است و به صورت همگانی در راستای تشخیص های روان پزشکی استفاده می گردد هم اکنون پردازش حسی را به اسم یک نقیصه کانونی در بیماران مبتلا به اوتیسم تأیید می کند.

/م

منبع: راسخون