بحران کرونا با دکترین اول کشور من حل نمی شود - وبلاگ تور کیش

به گزارش وبلاگ تور کیش، ابتدا باید بپذیریم که کووید19 نه یک عارضه کشوری بلکه رخدادی بین المللی است و در همه جا ریشه دوانده و در نتیجه با ایده های تساهل آمیز و با شعارهایی مثل امریکا در اولویت حل نخواهد شد و هرگونه ابزار جلوگیری از آن باید دنیای و با وسعت اجرا و عملی به بزرگی تمامی دنیا باشد.

در روزهایی که دونالد ترامپ هنوز اولویت سیاسی خویش و کشورش را رسیدگی به امور داخلی می داند، تمامی کشورها نیازمند یک همکاری همگانی برای حل مسائل عظیم مرتبط با کرونا هستند و با سیاست ها و برخوردهایی که فقط مختص یک جامعه و یک کشور باشد، به جایی نمی توان رسید. از همه بدتر اینکه ترامپ حتی وخیم بودن اوضاع کشورش بر اثر هجوم بی رحمانه کرونا را نمی پذیرد و سایر مسائل اجتماعی و سیاسی جاری را مهم تر می انگارد و این در حالی است که احتمال افزایش تدریجی مبتلایان به کووید19 در جهان در درازای زمان به عدد خیره کننده نیم میلیارد نفر هم وجود دارد و اگر فرایند فعلی مهار و این بیماری ناپیدا و مخوف سرکوب نشود، احتمال رسیدن شمار مردگان به سه میلیون نفر نیز یک برآورد مبالغه آمیز نخواهد بود.

این هشداری است که طی این هفته از سوی کمیته نجات بین المللی (IRC) به جهانیان داده شد. نگران کننده ترین قسمت این قضیه این است که در کشورهای فقیر و کم امکانات نه تنها تعداد قربانیان رو به افزایش است، به سبب قلت سرمایه میزان آلودگی به ویروس هم دائماً بالاتر می رود. ایتالیا و اسپانیا به رغم کشتارهای وسیع کووید19 در این کشورها این دلخوشی را دارند که به لطف پول کافی و تدابیر فزون تر پایان این ویروس را مهار خواهند کرد. اما در کشورهای آفریقایی اصلاً این گونه دلگرمی ها و حاشیه های امنیت وجود ندارد. مسأله ابتلا به این ویروس در کشورهای درگیر در جنگ های داخلی همانند سوریه هم مقوله ای حساس است. ناگوارتر و خطرناک تر از هر جا کمپ های آوارگان در سوریه و عراق و افغانستان است که آنقدر آدم در آنها لول می خورند که امکان برقراری حتی یک سانتیمتر فاصله بین آنها وجود ندارد و آدم ها پشت به پشت ایستاده اند. مادامی که جامعه جهان برنخیزد و دست به تدابیری فراگیر و به وسعت کره زمین نزند، کووید19 کنترل و محدود نخواهد شد و تلفات رو به برتری خواهد رفت زیرا همیشه جامعه تازه ای وجود دارد که دستخوش تهاجم کرونا قرار گیرد و سوءتدبیرها و عدم مراقبت ها در آن در سطح بالایی باشد. اینکه هرکشوری چقدر محموله های کمکی دربردارنده اغذیه و دارو برای سایر کشورها می فرستد، نکته کوچک و کم اهمیتی نیست ولی مهم تر از آن اتخاذ سیاست هایی است که رهبران کشورهای صاحب امکانات را از اتاق هایشان بیرون بیاورد و آنها را وادار به مشارکت در طراحی سیستم هایی کند که وسعت فراگیری آن به اندازه جهان باشد. درست در چنین شرایطی اقدام اخیر دولت امریکا در تهدید سازمان بهداشت جهانی در خصوص کم کردن کمک های مالی این کشور به این نهاد اسباب تأسف عمیق می شود زیرا در عصری به سر می بریم که باید بودجه های امور مراقبتی افزایش یابد و از هر وسیله و امکانی در این راه بهره گیری شود. جهان باید بپذیرد که سوای خود مراقبتی که البته بسیار مهم است، همکمک بین الملل و کمک تمام کشورها به یکدیگر نقش مهم تری را در تقابل با کووید19 بازی می کند. مراقب باشیم که اگر در این روزهای حساس به این اصل بی توجهی شود و دولت هایی مثل امریکا به بهانه اعمال تحریم روی برخی کشورها از ارائه امکانات خویش به آنها خودداری کنند،فقط به دستیارانی برای کووید19 تبدیل می شوند و نه به شکارکننده های حاذق آن.

* رئیس کمیته نجات بین المللی و وزیر خارجه پیشین انگلیس

منبع: Newsweek