آنالیز موانع نوآوری در صنعت گردشگری - وبلاگ تور کیش

به گزارش وبلاگ تور کیش، میراث آریا/ این خبر پیرامون آنالیز موانع نوآوری در صنعت گردشگری برای شما نگارش شده است.

براساس مقاله آنالیز موانع نوآوری در صنعت گردشگری و آمارهای رسمی، بیانگر سطح نسبتاً مبه وسیلهی از نوآوری در بخش گردشگری هستند که به وسیله نهادهای کوچک به صورت فردی یا خانوادگی مدیریت می شوند.

در نوآوری در بخش گردشگری میتوان به موانعی مانند مقاومت در برابر تغییر، آگاهی کم در خصوص اهمیت نوآوری ها، محدودیت های منابع در بین کسب و کارهای کوچک و… اشاره نمود. با این حال، وجود شرکتهای توریستی کوچک نوآور را نمیتوان نادیده گرفت. و این واقعیت وجود دارد که در بعضی شرکتهای کوچک توریستی، نوآوری و گرایش به کارآفرینی، ارتباط مثبت و مستقیم با یکدیگر دارند. بدون شک، شرایط محیطی ناپایدار و بی ثبات تجربه شده در صنعت گردشگری، تاثیر بسیاری بر سطح ریسک پذیری و تمایل شرکتهای گردشگری برای همکاری و در نتیجه نوآوری داشته است. علاوه بر این، ثابت شد که همکاری در امور گردشگری، با نوآوری مرتبط بوده و نتیجه مثبت در بردارد.

فرصت های محدود، ارزش گذاری نامناسب و مهیا نشدن شرایط لازم برای اجرای نوآوری ها، حفاظت نکردن از ایده ها و نوآوری های خلاقانه و… شرکتها را از درگیر شدن در فعالیت های نوآورانه منصرف می نماید. در این میان، موضوع حمایت موثر از نوآوری ها مطرح می گردد.

مقدار کوچک شرکتها و گردش اقتصادی بالای پرسنل، مهمترین موانع نوآوری داخلی در شرکتهای گردشگری را تشکیل می دهند. مقدار کوچک شرکتهای گردشگری با کمبود منابع مرتبط است. این شرکتها معمولا به تنهایی، منابع اقتصادی برای ایجاد دانش نوآورانه و یا خرید آن از نهادهای تجاری را ندارند. بر این اساس، آنها برای تقویت فرآیندهای نوآوری یا ایده های نوآورانه، مجبور به استفاده از دانش و اطلاعاتی که عمدتاً از منابع خارجی هستند، می شوند.

منابع محدود باعث ایجاد ریسک نسبتاً بالا و کمبود زمان برای فعالیت های نوآورانه می گردد؛ بعلاوه دسترسی به فناوری های نوآورانه را که برای شرکتهای توریستی بسیار گران هستند، مختل می نماید. موضوع دیگر که از اهمیت کلیدی برای نوآوری برخوردار است، شیوه های منابع انسانی است. اگرچه اهمیت پرسنل بسیار ماهر و با انگیزه اغلب به عنوان عامل موفقیت حیاتی برای نوآوری شناخته می گردد، اما نوسانات تقاضا ناشی از فصلی بودن و دستمزدهای نسبتا پایین منجر به بسیاری از مسائل مرتبط با سرمایه انسانی می گردد. سطح پایین آموزش رسمی، فقدان مهارت ها، نرخ بالای جابجایی پرسنل، نیز از این گونه مسائل است.

ایجاد فرهنگ نوآوری یکی از عوامل مهم موفقیت در نوآوری می باشد. فرآیند نوآوری در گردشگری برخلاف سایر صنایع بسیار غیررسمی است و به وسیله رویه ها و روال ها استاندارد نشده انجام می پذیرد، فقدان رویکرد جامع برای مدیریت نوآوری ناکارآمدی های مهمی را در خصوص جذب، انباشت، انتقال و یکپارچه سازی دانش ایجاد می نماید. بنابراین، اگرچه گردشگری به عنوان صنعتی با سطح بالایی از شدت مشتری شناخته می گردد، مشارکت واقعی مشتری در فرآیندهای نوآوری از سطح نوآوری های کاربر محور فاصله دارد.

شرکتهای توریستی علاقه و مشارکت محدودی در فعالیت های تحقیق و توسعه از خود نشان می دهند، زیرا بیشتر نوآوری های پیشرفته ماهیت تکنولوژیکی ندارند، بلکه ماهیت ناملموسی دارند که شامل تغییرات رفتاری است. صنعت در معرض انتشار سریعی است که به شدت به فرسایش سریع مزیت های رقابتی نوآوران یاری می نماید.

شرکتهای گردشگری از فقدان ایده های تازه رنج نمی برند، اما مسائل پیچیده ای را تجربه می نمایند که مانع از تبدیل مؤثر آن ایده ها به نوآوری های جامع می گردد. مقیاس موانع تجربه شده اغلب ناشی از ناکارآمدی های داخلی است، به عنوان مثال، ناتوانی در محافظت از نوآوری ها در برابر رقبا نه تنها به علت ماهیت نوآوری های معرفی شده، بلکه مهمتر از آن به علت ناهماهنگی در انتخاب، اجرا و عملکرد حالت های حفاظتی مطرح می شوند. جالب توجه است، تأثیر اغلب موانع گزارش شده، یعنی فقدان سرمایه اقتصادی، فراگیرتر از سایر موانع کلیدی مربوط به معین کارکنان، حفاظت از نوآوری ها یا پشتیبانی فنی نیست. براساس تحقیقات، تعیین شد که کمبودهای مربوط به مسائل فنی و فناوری مانع از فعالیت های نوآورانه شرکتهای گردشگری می گردد.

مهارت های ناکافی، شایستگی ها و صلاحیت های رسمی پایین، و بعلاوه نبود انگیزه برای مشارکت در فرآیندهای نوآوری، محدودیت های ساختاری و رفتاری در صنعت گردشگری هستند، اما پرداختن به آنها در سطوح مختلف این صنعت ضروری است. سطح سیاست گذاری باید انسجام بهتری بین نیازهای متغیر بازار و ساختار سیستم آموزشی و بعلاوه کل صنعت گردشگری فراهم کند. سیستم آموزشی باید به موضوع انتقال دانش به این صنعت در قالب آموزش رسمی و حرفه آموزی رسیدگی کند. ملاحظات مهم در این زمینه باید کاربرد رسانه های تازه برای آموزش و انتقال دانش باشد که در حال حاضر در محدوده بسیار جزئی مورد استفاده قرار میگیرند. در نهایت ضروری است مدیران و صاحبان کسب و کار در خصوص اهمیت نوآوری برای رقابت و بعلاوه نقش منابع انسانی با کیفیت بالا در این فرآیند آموزش داده گردد.