بله، ما می توانیم باران بسازیم، اما مشکل خشکسالی را حل نمی کند
به گزارش وبلاگ تور کیش، مقام های چینی که با بدترین موج گرمای تاریخ خود دست و پنجه نرم می نمایند در کوشش هستند تا برنامه های بارورسازی ابرها را در آن کشور به مقدار قابل توجهی توسعه دهند روشی بحث برانگیز برای تحریک ابرها با هدف باریدن.
به گزارش وبلاگ تور کیش به نقل از بلومبرگ، قابل درک است که این لحظه ای برای اقدامات ناامیدنماینده است. رودخانه پر قدرت یانگ تسه چین در بعضی از بخش ها تقریبا به یک قطره آب تقلیل یافته است و باعث ایجاد بی ثباتی در فراوری برق آبی آن کشور شده و صدها هزار نفر را از آب آشامیدنی سالم محروم ساخته است.
با این وجود، زمان آن فرارسیده که رکورد باروری ابرها را به ثبت برسانیم رویه ای که به سرعت در غرب امریکای کم آب در حال توسعه است. بله، اثبات شده که وادار کردن ابرها برای تشکیل باران و برف بارش را تا 15 درصد در منطقه ها خاصی افزایش می دهد و صنعت نوظهور بارورسازی ابرها شایسته انجام تحقیقات و سرمایه گذاری بیش تر به وسیله بخش خصوصی در دنیا تحت فشار آب و هوایی امروز است.
با این وجود، بارورسازی ابرها راه چاره معجزه آسایی برای بحران خشکسالی نیست: فرآیند تزریق ذرات ریز یا بخارات شیمیایی به ابرها برای ایجاد باران یک راه چاره تضمینی و بر اساس تقاضا نیست. بارورسازی ابرها حداکثر باید در برنامه های جامع و بلندمدت مدیریت آب به عنوان یک اقدام حمایتی در نظر گرفته گردد.
بارورسازی ابرها یک فناوری امیدوارنماینده است و با پیشرفت های سریع در سالیان اخیر همراه بوده با این وجود، در خصوص آن اما و اگر های زیادی وجود دارد. دن برید دانشمندی که تحقیقات مربوط به بارورسازی ابرها را در مرکز ملی تحقیقات جوی رهبری می نماید این چالش را این گونه شرح می دهد: اختلاف نظر کمی در این باره وجود دارد که بارورسازی ابرها می تواند باعث افزایش بارندگی گردد با این وجود، پرسش آن این است که به چه میزان و آیا شرایط مناسبی در ابرها دارید و آیا آن ابرها در مواقعی که به آن احتیاج دارید وجود خواهند داشت یا خیر؟
چین تا به امروز بزرگترین برنامه باروری ابر در دنیا داشته است. هم چنین، در کشورهایی از تایلند و استرالیا گرفته تا امارات متحده عربی و ایالات متحده بارورسازی ابرها رایج است. در دو سال گذشته، کلرادو، آیداهو، یوتا، وایومینگ و کالیفرنیا عملیات باروری ابرهای خود را توسعه داده اند به ویژه برای ایجاد برف بر فراز رشته کوه های سیرا نوادا که در معرض ذوب شدن برف ها قرار گرفته اند. دو نوع بارورسازی ابر وجود دارد.
در هند و چین معمولا روش هیگروسکوپیک یا جذب آب انجام می گردد که در آن با استفاده از راکت ها یا بال هواپیما تریلیون ها ذره نمک فوق ریز در یک ابر منفجر می شوند. مولکول های آب جذب نمک می شوند بنابراین، به ذرات متصل می شوند و به قطرات باران تبدیل می خواهند شد.
بارورسازی ابرها در هوای سرد نتایج ثابت شده بیشتری دارد. در این روش پرتابگرها تکه های ریز یدید نقره را به درون هسته ای ابرها در ارتفاع 18 هزار متری (60 هزار فوتی) پرتاب می نمایند. یدید نقره ساختار مولکولی شبیه یخ دارد. همان گونه که ذرات از میان ابرها به سمت پایین حرکت می نمایند آب مانند یخ روی آن قرار گرفته و دانه های برف ایجاد می شوند. مطالعه ای که اخیرا به وسیله مرکز تحقیقات جوی انجام شد از مدل سازی راداری و هواشناسی استفاده کرد تا به طور قطعی نشان دهد که بارورسازی به این روش می تواند بارش برف را افزایش دهد.
از دهه هایی که بارورسازی ابرها برای اولین بار معرفی گردید تا به امروز نگرانی ها مبنی بر سمی بودن آن برای محیط زیست از بین رفته است. کلرید سدیم به سادگی نمک خوراکی پودر شده است که برای محیط زیست بی خطر می باشد و می تواند از بخش های زیرین زمین خارج گردد. در حالی که یدید نقره در غلظت های زیاد می تواند مضر باشد مقادیر موجود در برف انباشت پس از بارور شدن ابرها اغلب غیرقابل تشخیص است. مطالعات نشان داده اند که در نمونه های برف و خاک در منطقه های که ابرها بارور شده بودند یدید نقره بیش تر از قبل از کارزار بارورسازی ابر وجود نداشت احتمالا به این علت که باران های اضافی سیستم را پاکسازی کردند.
فناوری به طور پیوسته در حال بهبود است. مهم تر از همه آن که دانشمندان اکنون مدل های رایانه ای برای شبیه سازی اثرات کاشت یدید نقره را در اختیار دارند امری که به آنان این امکان را می دهد تا مناسب ترین مکان ها را برای بهبود آب و هوا تعیین نمایند. با بهبود قدرت پردازش، این مدل ها نیز بهبود می یابند.
با این وجود، مهم نیست که مدل سازی تا چه میزان پیچیده باشد این روش شانس اندکی برای یاری به شرایط اضطراری خشکسالی دارد عمدتا به این علت که برای بارورسازی به ابرهای طوفانی احتیاج دارید و و خشکسالی های طبیعت باعث می شوند تعداد این ابرها کاهش یابند.
هنگامی که طوفان ها ظاهر می شوند برای بارورسازی در هوای گرم به ابرهای غنی از رطوبت احتیاج دارید تا بارندگی را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. حتی افزایش ناچیز ممکن است ارزش کوشش را در منطقه ای کم آب داشته باشد. این کار درمان همه مسائل نخواهد بود. در دراز مدت، موثرترین استفاده از بارورسازی ابرها تکرار مداوم آن است: بارورسازی در سال های مرطوب و خشک به طور یکسان برای تغذیه مخازن و مرطوب کردن خاک.
در اینجا سرمایه گذاران باید به یک نکته توجه داشته باشند: بارورسازی ابرها یک صنعت خاص است که فراتر از ایالات متحده و چین در حال رشد می باشد. برای مثال، امارات متحده عربی اخیرا تاسیساتی را ساخته که صدها ابر بارور شده در هفته فراوری می نماید. تقاضا برای بارورسازی ابرها به احتمال زیاد افزایش خواهد یافت. برای مثال، در هند در مطالعه ای تازه که از سوی دولت آن کشور اجرا شده پیش بینی شده که تقاضا برای آب در سال 2030 میلادی بیش از دو برابر عرضه موجود کشور خواهد بود. پیش بینی می گردد در ایالات متحده وقوع خشکسالی های در ابعاد وسیع تا اواسط قرن حاضر به میزان سه برابر افزایش یابد.
با این وجود، قانونگذاران و سرمایه گذاران هر دو باید با احتیاط عمل نمایند. آنان می توانند به طرح اضطراری خشکسالی حوضه رودخانه کلرادو به عنوان نمونه ای خوب از اینکه چگونه بارورسازی ابرها می تواند در یک استراتژی گسترده تر برای مدیریت خشکسالی ادغام گردد که شامل برنامه های سخت گیرانه مصرف نماینده، زیرساخت های آب و رودخانه، بهبودهای مدیریتی و منابع نو تامین آب مقاوم در برابر خشکسالی مانند فاضلاب بازیافتی است نگاه نمایند.
در نیومکزیکو، پیشنهادهای مرتبط با باروری ابرها اخیرا پس از مقاومت منتقدانی که استدلال می نمایند انسان ها نباید با آب و هوا دست و پنجه نرم نمایند مورد تایید قرار گرفته است. با این وجود، بشر قرن هاست که سیستم های طبیعی را تغییر می دهد، با ساخت سدها باعث تغییر راستا رودخانه ها شده و منظره ها را با کانال های آبیاری قدیمی و مدرن شکل می دهد. در این مرحله واقعیتی کاملا آشکار وجود دارد: ما به تمام راه چاره های بالقوه روی میز احتیاج داریم و این بدان معناست که با احتیاط از فناوری های بحث برانگیز برای مقابله با تاثیرات چشمگیر تغییرات آب و هوایی که ناشی از اقدامات انسانی است استفاده می کنیم.
منبع: فرارو